Een jongedame zit al een half jaar thuis van haar werk vanwege de pijn in haar nek, schouder en arm. Haar arm tintelt heel erg en het gevoel in twee vingers is volledig weg. Ze houdt haar arm zo stil mogelijk om de pijn te beperken. Op de scan in het ziekenhuis kunnen ze niets vinden. Van de medicatie raakt ze in haar eigen bewoording โtotaal van de wereldโ. Inmiddels is de jongedame bang geworden, want ze weet niet wat de toekomst haar brengt en heeft het gevoel dat ze zichzelf aan het verliezen is. Ze wil graag weer werken, maar zit volle dagen thuis met pijn en is enorm beperkt in haar dagelijks leven.
Na de eerste behandeling ontvang ik onderstaand bericht โDe pijn in mijn nek en schouder is weg, in mijn arm heb ik nog wel pijnscheutenโ. Ze besluit in overleg met haar arts de medicatie af te bouwen. Tijdens de tweede behandeling kan ze een vinger weer bewegen, wat haar tot tranen ontroert. Na de derde behandeling voelt ze zich een ander mens. De pijn is weg, de medicatie is gestopt en ze kan haar vingers weer bewegen en de kracht in haar armen en vingers komen langzaam terug. Ze is blij dat ze weer met vriendinnen kan afspreken en ze kan weer ouderwets lachen. Een maand na de laatste behandeling kan ze haar werk weer hervatten.
